Moje wspomniena...czy warto je rozpamiętywać...

Jak już mowiłam trzeba żyć chwilą i wogóle... ale jak tu żyć chwilą jak tu mi wpada w ręce mój stary pamiętnik [tzn. on wcale nie jest taki stary bo pisałam w nim rok temu ale chodzi mi tu bardziej o to że od tamtego czasu wiele się zmieniło...w moim życiu uczuciowym...]. Właściwie to ten pamiętnik nie w padł mi w ręce tak całkiem przypadkowo... właściwie to ja sama po niego sięgnęłam ale to wszystko przez to że wcześniej gadałam z Elą o ubiegłych Walentynkach i o prezencie który dostałam od Chylka... no i ja tak doszłam do wniosku  że to tak fajnie trochę powspominać no i wzięłam pamiętnik... Jak teraz to czytam to sądzę że chyba jestem taka poryta... no bo ja nie potrafie o niczym innym pisać jak tylko moje wzloty i upadki uczuciowe i moje obecne obiekty zainteresowań... no ale cóż widocznie już taka jestem :P  No i jak tas sobie gadałam z Elką o tych Walentynkach i o tym w jaki zaskakujący sposób dostałam prezent od Chylka... no bo to było tak że ja mu najpierw wysłałam kartkę [ale taką raczej niezobowiązującą] no i widocznie on się  przejął bo przyjechał na Murcki o 22.00 żeby mi zostawić kartkę i serduszko pod drzwiami... tak sobie teraz myślę że jednak coś mu tam musiało zależeć skoro zdobył sie na takie coś ... no i właściwie prawie cały tampen pamiętnik jest o naszym niedoszłym związku z Chylkiem... ale byłam głupia :P no ale teraz jak patrzę na tego bloga to wcale nie jest lepiej... tylko że chłopak się zmienił :P .... ciekawe czy za jakiś rok będę mówiła to samo o Pawle... mam nadzieję żę jednak nie... że tym razem mi się bardziej poszczęści...

no i oczywiście nie byłabym sobą gdybym nie wsponiała o Pawle... no i z największą przyjemnością mogę powiedzieć że między nami jest poprostu super... i mam nadzieje że tak już zostanie... mam też nadzieję że wraz ze szkołą nie powrócą nasze dawne problemy i że już zawsze bedzie tak dobrze jak jest teraz... no ale cóż nie pozostaje mi czekać na to co przyniesie jutro...